توصیه های قرآنی معلم بزرگ قرآن (مقام معظم رهبری):

قرآن را براى تدبر کردن و فهمیدن و استفاده کردن بخوانید. یک نوع قرآن خواندن این است که انسان ظاهر قرآن را بگیرد بخواند تا آخر. این نوع، نمى‏خواهیم بگوئیم‏ هیچ اثرى ندارد. البته بنده سابقها مى‏گفتم هیچ اثر ندارد، بعد تجدید نظر کردم. نمى‏شود گفت هیچ اثر ندارد، ولى اثرش در قبال آن اثرى که متوقعِ از تلاوت قرآن است، شبیه هیچ است؛ نزدیک هیچ است.

یک تلاوت، تلاوت کسانى است که آیه را مى‏خوانند، لیکن- این مال امثال ماهاست- مى‏خوانند براى اینکه یک نکته‏اى پیدا کنند براى گفتن در فلان منبر، در فلان سخنرانى، در فلان محفل، در فلان مجلس. این، عیبى ندارد؛ اما این نوع هم آن نیست که ما موظفیم انجام بدهیم.

یک تلاوت این است که انسان مثل یک مستمعى بنشیند پاى صحبت خداى متعال. خداى متعال دارد با شما حرف مى‏زند. مثل اینکه از یک عزیزى، از یک بزرگى، نامه‏اى به شما رسیده باشد. شما نامه را مى‏گیرید مى‏خوانید. براى چه مى‏خوانید؟ براى اینکه ببینید چه براى شما نوشته. قرآن را این‏جورى بخوانید. این نامه‏ى خداى متعال است. امین‏ترین زبانها و دلها این قرآن را از خداى متعال گرفته و به شما رسانده است. ما از آن استفاده کنیم؛ بهره ببریم؛ لذا در روایت هست که سوره را وقتى‏که مى‏خوانید، همت شما این نباشد که به آخر سوره برسید، همت شما این باشد که قرآن را بفهمید؛ و لو حالا به آخر سوره، به وسط سوره، وسط جزء، به وسط حزب نرسید و آن را تمام هم نکنید؛ تأمل و تدبر کنید. قرآن را این‏گونه بخوانید. اگر کسى با قرآن مأنوس بشود، از قرآن دل نمى‏کَند. اگر ما با قرآن مأنوس بشویم، حقیقتاً از قرآن دل نمى‏کَنیم. 1386/06/22

 نوشته شده توسط حمیدکمالی در پنج شنبه 92/4/20 و ساعت 10:45 عصر | نظرات دیگران()